عضو کانال یوتیوب استک لرن بشین!
دیتابیس‌های SQL (Structured Query Language) دارای ساختار منظمی هستند و از کلیدها و روابط برای مدیریت و سازماندهی داده‌ها استفاده می‌کنند. در این مقاله، به معرفی انواع کلیدها و روابط در دیتابیس‌های SQL پرداخته خواهد شد.
کلیدها در دیتابیس‌های SQL برای شناسایی، جستجو، مرتب‌سازی و ایجاد ارتباطات بین رکوردها مورد استفاده قرار می‌گیرند. انواع کلیدها به شرح زیر هستند:
1. کلید اصلی (Primary Key): کلید اصلی یک فیلد یا یک ترکیب از فیلدها در جدول است که مقادیر یکتا و تکراری دارد. از کلید اصلی برای شناسایی هر رکورد و جلوگیری از وارد شدن داده‌های تکراری به جدول استفاده می‌شود.
2. کلید خارجی (Foreign Key): کلید خارجی یک فیلد در جدول دیگر است که به عنوان کلید اصلی در جدول فعلی استفاده می‌شود. این کلیدها ارتباطات بین جداول را تعیین می‌کنند و از اعتبارسنجی ارجاع‌ها (Referential Integrity) میان جداول مرتبط و جلوگیری از ایجاد ارتباطات نامعتبر استفاده می‌کنند.
3. کلید یکتا (Unique Key): کلید یکتا مشابه کلید اصلی عمل می‌کند، اما به عکس کلید اصلی، می‌تواند یک فیلد یا ترکیبی از فیلدها باشد که مقادیر تکراری را در آن‌ها اجازه نمی‌دهد.
4. کلید اصلی خارجی (Composite Primary Key): این نوع کلید، ترکیبی از چند فیلد است که به عنوان کلید اصلی برای یک جدول استفاده می‌شود و به عنوان کلید خارجی در جداول دیگر به‌کار می‌رود. این کلیدها ارتباطات پیچیده‌تری را ممکن می‌سازند.
روابط در دیتابیس‌های SQL به ارتباطات بین جداول اشاره دارند و با استفاده از کلیدها برقرار می‌شوند. انواع روابط به شرح زیر هستند:
1. رابطه یک به یک (One-to-One Relationship): در این نوع رابطه، هر رکورد از جدول اول با حداکثر یک رکورد از جدول دوم مرتبط است و برعکس. این نوع رابطه برای مواردی کاربرد دارد که بین دو جدول رابطه‌ای یک به یک وجود دارد.
2. رابطه یک به چند (One-to-Many Relationship): در این نوع رابطه، هر رکورد از جدول اول با چندین رکورد از جدول دوم مرتبط است، اما برعکس صادق نیست. این نوع رابطه برای مواردی مفید است که بین دو جدول رابطه‌ای یک به چند وجود دارد.
3. رابطه چند به چند (Many-to-Many Relationship): این نوع رابطه بین دو جدول برقرار می‌شود که هر رکورد از جدول اول با چندین رکورد از جدول دوم مرتبط است و برعکس. این نوع رابطه برای مواردی مناسب است که نیاز به ارتباطات چند به چند دارند.
در دیتابیس‌های SQL، کلیدها به عنوان شناسه‌ها و روابط بین جداول به عنوان ارتباطات استفاده می‌شوند. کلید اصلی برای شناسایی یکتا رکوردها استفاده می‌شود، کلید خارجی برای ارتباط جداول به‌کار می‌رود و کلید یکتا مانع از ورود داده‌های تکراری می‌شود. در میان روابط، یک به یک، یک به چند و چند به چند، انواع مختلفی از ارتباطات را نمایش می‌دهند که به تنظیم و سازماندهی داده‌ها کمک می‌کنند و به بهبود عملکرد دیتابیس‌ها می‌انجامد.