یکی از ویژگیهای اساسی زبان برنامهنویسی PHP، توانایی تعریف و استفاده از توابع است. توابع به برنامهنویسان این امکان را میدهند که قطعههای کد را گروهبندی و باز استفاده کنند. در این مقاله، به بررسی پارامترها و آرگومانهای توابع در PHP میپردازیم.
توابع در PHP با استفاده از کلمه کلیدی function
تعریف میشوند. مثال زیر یک تابع ساده با نام sum
را نشان میدهد:
در این تابع، $a
و $b
پارامترهای ورودی هستند که به تابع منتقل میشوند.
پارامترها متغیرهایی هستند که به تابع منتقل میشوند تا در داخل تابع استفاده شوند. در PHP، پارامترها میتوانند نوع خاصی داشته باشند یا همگی از نوع عمومی mixed
باشند. نوع داده پارامترها در این مرحله مشخص نمیشود.
آرگومانها مقادیری هستند که به پارامترهای تابع منتقل میشوند. در فراخوانی تابع، آرگومانها باید به همان ترتیب پارامترها در تعریف تابع منطبق شوند.
در اینجا "John" به عنوان یک آرگومان به تابع greet
منتقل شده و در داخل تابع به عنوان $name
در نظر گرفته میشود.
در PHP، میتوان برخی از پارامترها را به عنوان پارامترهای پیشفرض تعریف کرد. این پارامترها مقدار پیشفرضی دارند و اگر مقداری برای آنها در فراخوانی تابع ارائه نشود، مقدار پیشفرض آنها به کار میرود.
توابع در PHP میتوانند تعداد متغیرهای پویا را دریافت کنند. این به وسیله استفاده از func_get_args
یا ...
(عملگر spread) امکانپذیر است.
استفاده از پارامترها و آرگومانها در توابع PHP به برنامهنویسان این امکان را میدهد که کدهای بهتر سازمانیافته و باز استفادهپذیر بنویسند. با توجه به انعطافپذیری زبان PHP، برنامهنویسان میتوانند با استفاده از این ویژگیها کدهای قدرتمند و کارا بنویسند.